2- از موارد مهم دیگر در رسیدن به تطابق معماری، سازه و تاسیسات، بحث مربوط به دستگاه پله است. چنانچه در چهار طرف دستگاه پله تیرهایی وجود داشته باشد، نباید عرض این تیرها فضای دستگاه پله را محدود کند، به این منظور باید عرض این تیرها کمتر از عرض سایر تیرها در نظر گرفته شود، یا آن که تیرها در پلان تیرریزی و ستونگذاری از محدوده پله و پاگردهای آن بیرون قرار داده شوند. همچنین این نکته در مورد ستونهای کنار دستگاه پله نیز صادق است و باید ستونها در گوشه خارجی پاگردها قرار داده شوند تا از فضای پاگرد نکاهند. بدیهی است بیرون زدگی تیر و ستون می تواند از فضای مفید سرپله و پاگرد کاسته که موجبات برخورد افراد و همچنین مزاحمت در هنگام حمل بار را فراهم نماید. این مسئله در خصوص تیرهای کنار رامپ در سازه هایی که تمام و یا بخشی از پارکینگ های ساختمان در طبقات زیرزمین قرار دارند مهم است. در این موارد بسیاری از طراحان تیر لبه رامپ را با عرض کمتری در نظر میگیرند تا از عرض رامپ کاسته نشود. همچنین تیرهایی که در محور لبه ای رامپ و در یک تراز بالاتر از رامپ قرار دارند و برخلاف تیرهای لبه ای رامپ که به صورت شیبدار اجرا می شوند، این تیرها کاملا در تراز افقی اجرا می گردند نیز ممکن است از سوی طراح با عرض کم قرار داده شود تا هنگام عبور وسایل نقلیه مشکلی مشابه آنچه در تیرهای کنار دستگاه پله از نظر برخورد ذکر گردید ایجاد نشود. این امر اگرچه مشکل مزاحمت تیرهای لبه ای برای عبور وسایل نقلیه را حل می‌کند لیکن یک نکته آئین نامه ای طراحی سازه های بتن آرمه را نقض می‌نماید. بر اساس آئین نامه در مواردی که با قراردادن دیوار حائل بتنی، تراز پایه ساختمان بالاتر از تراز فونداسیون می آید باید تمامی اعضایی که در زیر تراز پایه قرار دارند حداقل به اندازه اعضایی که در اولین طبقه روی تراز پایه قرار دارند مقاومت داشته باشند، بنابراین نمی‌توان در چنین سازه هایی عرض تیرهای واقع در تراز طبقات زیرین به موازات لبه رامپ را کاهش داد. بنابراین باید در طرح معماری اولیه فضای رامپ از نظر عرض لازم برای عبور به طور خالص مشابه آنچه در مورد دستگاه پله ذکر گردید تامین گردد. به عبارت دیگر باید تیرها و ستون‌های در لبه رامپ در خارج از فضای عبور وسایل نقلیه قرار داده شوند.